Beroepsziekten kosten nog veel te veel werknemers het leven…

oftewel: functie bedrijfsartsen niet bepaald zinvol…

In Commentaar van NRC werd onlangs een prima en verhelderend stuk geschreven over de vele tekortkomingen als het gaat om het voorkómen van beroepsziekten en ook de ‘bijbehorende’ sterfte onder werknemers. Hierbij werd als een van de voor de hand liggende oplossingen gesteld: ‘Klassieke antithese tussen winst en welzijn op de werkvloer is te dempen met preventie, toezicht en meer kennis’.
Wat in het stuk vooral opvalt is het volkomen ongenoemd blijven van Arbeidsinspectie en bedrijfsgeneeskundigen – de instelling en de artsen die tot hun taak zouden moeten zien om te zorgen dat de staat effectief grenzen stelt en tijdig herstel regelt (zie ‘Commentaar’).

Bijna een jaar geleden publiceerde ik een artikel in Medisch Contact (nr.43) waarin ik mij afvroeg or er nog wel sprake was van enig bestaansrecht voor Sociaalgeneeskundigen. Mijn conclusie was dat deze ‘artsen’ in de huidige tijd uitgesproken zinloos bezig zijn en alleen maar een (pittig) inkomen genereren door de indruk te blijven wekken echt wel ‘echte dokters’ te zijn (uiteraard was mijn vriendenkring na publicatie drastisch verminderd en kreeg ik ook veel interessante reacties, waarin vooral mijn grote beperkingen uitgebreid werden besproken).
In mijn artikel noemde ik ook toen al werknemers met ziekte door arbeid: degenen die worden blootgesteld aan asbest, chroom-6, oplosmiddelen in verf, fijnstof in de bouw, het onderhoud op de vliegtuigplatforms, etc. Daarbij schreef ik ook over de TV-uitzending waarin een bedrijfsarts heel veel rugklachten signaleerde bij bagage behandelende werknemers. Omdat hij daar niet tegen kon besloot hij daarom maar ergens anders bedrijfsarts te worden – hij behandelde dus niet (ook niet voor opgeleid), sprak niet met de werkgevers en/of arbeidsinspectie of nam andere maatregelen. Alweer een zeer positieve en maatschappelijk geïnteresseerde sociaalgeneeskundige dus.

Het bewijs voor mijn stelling wordt nu eveneens geleverd door bovengenoemd Commentaar. Hierin wordt ook weer impliciet aangetoond dat bedrijfsartsen op generlei wijze in staat zijn duidelijk aanwezige arbeidsgerelateerde gezondheidsproblematiek binnen bedrijven bij werkgevers aan te kaarten, laat staan op te lossen – bedrijfsartsen zijn dan ook vaak in dienst van bedrijven….
Zoals bij de andere sociaalgeneeskundige functies al kon en kan worden aangetoond is de functie ‘bedrijfsarts’ volstrekt nutteloos met vergelijkbare kenmerken als nodeloos gebruik van zorgkosten, ontbreken van de vereiste moed en tekortschieten van bruikbare kennis.