Petra de Jong en JGZ – onkunde ten top!

Petra de Jong (zie haar reactie op mijn artikel in Medisch Contact 09-2022) laat weer zien waar JGZ volgens haar (en de AJN) voor staat.

De opname van de NOS over de opvang van asielkinderen op gezinslocaties (20.06.2023, zie ook https://nos.nl/artikel/2479580-desastreuze-omgeving-voor-asielkinderen-op-gezinslocaties) is een goed voorbeeld. Petra de Jong wordt geportretteerd als poortwachter psychische zorg op gezinslocatie. Ze haalt uit een volkomen lege wachtkamer een 16-jarige jongere op voor een gesprek. Jeugdarts en individuele benadering… ik herhaal het ten overvloede: daartoe zijn ze niet opgeleid en dat blijkt ook wel uit de lijst met onzinnige dingen die ze nog had willen vertellen!
Dan volgt twee dagen later de brandbrief (23.06.2023) over de zorg voor kinderen en zwangeren in azc’s (https://nos.nl/artikel/2479831-noodkreet-zorgverleners-zorg-voor-kinderen-en-zwangeren-in-azc-s-moet-beter). Petra de Jong zegt: “We steken de hand ook in eigen boezem. Wij moeten bijvoorbeeld ook zorgen voor een goede dossieroverdracht.” 

Too little, too late! Als jeugdarts had ze zich al lang hard moeten maken voor de problematiek van deze populatie. Een sociaal geneeskundige kan en moet met gezag misstanden aankaarten die de gezondheid van deze groepen aangaan. Die moeten structureel aangepakt worden: hoe komt het dat  deze jongeren met zware psychische problemen worstelen, dat de zorg voor moeder en kind niet op orde is? Dossiervoering is toch niet de oorzaak? Slechte dossiervoering is symptoom van een ziekmakend systeem. Wees een echte sociaalgeneeskundige en doe wat aan het systeem! En dan maar verwonderd zijn dat het Ministerie niet meteen reageert.

Petra de Jong is – zoals inmiddels bekend – niet de enige die geen notie heeft van wat haar vak zou moeten inhouden.  Zie bijvoorbeeld mijn onderzoek naar mishandeling van kinderen door ouders in asielzoekerscentra (2011). Het mocht niet gepubliceerd worden want niet in lijn met voor de GGD (i.c. de resultaten een proefschrift) welgevallige resultaten. Zie weblink https://jeugdgezondheidszorg.nu/kindermishandeling-asielzoekerskinderen/

Tekst op LinkedIn
Hieronder een overzicht van de volstrekte onkunde van Petra; de meest eclatante kortzichtige opmerkingen in italics weergegeven:

Ik mocht maar een paar seconden spreken! (Ik begrijp de snelheid van de media heus, hoor).
Maar ik had dit nog willen laten horen:
– De jeugdgezondheidszorg heeft de kinderen in beeld, maar randvoorwaarden voor onze opdracht om bij te dragen aan gezond, veilig en kansrijk opgroeien zijn heel ver te zoeken.
– Mijn werk bestaat uit het stutten en steunen van afgijdende kinderen. Ik sta er soms bij en kijk er naar.
– Ik heb een geweldige jeugdhulpverlener van het wijkteam om ouders en kinderen naar door te kunnen verwijzen, maar zij draait overuren.
– Ik begrijp de GGZ best die kinderen die ik verwijs gelijk weer terugverwijzen omdat ze geen passend behandelaanbod hebben voor kinderen die blootstaan aan niet te beïnvloeden factoren als chronische uitzichtloosheid en angst voor uitzetting of verhuizing.
– Dat dit vergeten kinderen zijn.
– Dat veel kinderen na jaren en jaren klappen door dit on-kindvriendelijke vreemdelingenbeleid een verblijfsvergunning krijgen en de klappen meenemen naar volwassenheid.
– Dat dit ook voor kinderen geldt die uiteindelijk teruggaan naar land van herkomst. Zolang kinderen in Nederland zijn behoor je ze zodanig op te vangen dat het hun ontwikkeling niet schaadt.
– Tegen de problematiek die voortkomt uit langdurig verblijf in een gezinslocatie is geen preventie of jeugdhulp opgewassen.
Dan blijven we onze verhalen vertellen.

En overigens ben ik van mening dat JGZ snel moet worden opgeheven;
er wordt door hun onkunde meer ellende gegenereerd dan dat er wordt opgelost.

Dat blijkt hier weer uit…