Zorgverzekeraar Nederland en borstkanker

Zorgverzekeraar NL en borstkanker

Omdat ik sinds mijn artikel in Medisch Contact (MC43) toch al mijn naam als enthousiast bepleiter van sociaalgeneeskundigen (SG) hoog dien te houden, even een reactie op de boeiende werkwijze van de verzekeringsartsen (ook SG dus) als het gaat om vrouwen die na borstamputatie nog een (correctieve) vervolgoperatie nodig hebben.

Eén op de drie vrouwen waarvoor een verzoek daartoe bij de zorgverzekeraar wordt ingediend wordt door de medisch adviseur/verzekeringsarts afgewezen. Dit verzoek – dat dient te worden begeleid door naaktfoto’s en uitgebreide informatie op persoonlijk niveau – wordt dan gedaan door de plastisch chirurg. Zo’n afwijzing is natuurlijk volledig begrijpelijk: die vrouwen willen natuurlijk gratis hun borsten groter laten maken. En een verzekeringsarts (sociaalgeneeskundige – SG) heeft dat goed door – zij hebben tenslotte immense kennis hierover vanwege hun uitgebreide curatieve opleiding op alle gebied én hun kennis over vrouwen met kanker in het algemeen. Ondanks die lange opleiding verdienen zij ook niet erg veel: minimaal 4.500 bruto per maand, oplopend tot hooguit 10.000 per maand. En de zorgverzekering moet ook op de centen passen.

De beslissing wordt tegenwoordig ook steeds vaker door fysiotherapeuten of verpleegkundigen genomen. Niet alleen goedkoper voor de zorgverzekeraar maar ook omdat die dezelfde noodzakelijke en complete medische kennis hebben als de medisch adviseurs. Wat dat betreft doet dit denken aan de wijze waarop SG’s bij het UWV werken: 60-plussers dienen daar tegenwoordig te worden beoordeeld door ergotherapeuten – een zelfde en zeker vergelijkbare kennisniveaus (zie ook mijn artikel MC 43, september 2022). Ik ben benieuwd of binnenkort een artikel gaat komen over het gebruik van algoritmen bij dit type verzoeken afkomstig van de plastische chirurgie – het UWV heeft daar tenslotte zeer goede ervaringen mee.

Maar eerlijkheidshalve: Zorgverzekeraars Nederland gaan binnenkort (weliswaar na vele jaren vergeefse pogingen) met de chirurgen hierover in gesprek. Niet met Menzis, CZ en VGZ, want die kunnen vragen (voorlopig?) niet beantwoorden omdat bijna iedereen op vakantie is.

Fijn hè, zo’n perfecte sociaalgeneeskundige opleiding waarna je iedereen – of je kennis erover bezit of niet – kan beoordelen zonder dat je last hoeft te hebben van noodzakelijke kennis of vervelende curatief werkende artsen. En het betaalt eigenlijk nog goed ook!