HOOFDSTUK 6 – EPILOOG
In september 2022 heb ik in Medisch Contact een artikel gepubliceerd, waarin ik de vraag stelde of er eigenlijk nog wel bestaansrecht was voor Sociale Geneeskunde. Mijn twijfels hierover baseerde ik op aantal voorbeelden van verzekeringsgeneeskunde, bedrijfsgeneeskunde en natuurlijk jeugdgezondheidszorg (zie MC artikel).
Mijn conclusie op basis hiervan was dat het bestaansrecht in wezen niet aanwezig was en dat dit in de toekomst ook waarschijnlijk niet zou verbeteren.
Mijn artikel veroorzaakte veel boeiende reacties, waarbij met name bedrijfsgeneeskundigen en vooral natuurlijk de JGZ op voor hen gebruikelijk niveau en met zeer interessante onderbouwing op reageerden – stuk voor stuk duidelijk intellectueel ernstig uitgedaagde personen.
Vooral interessant was evenwel de vergeefse poging van de AJN (Artsen JGZ Nederland) om samen met de KAMG (Koepel Artsen Maatschappij en Gezondheid) en zelfs de KNMG, Medisch Contact over te halen om
(1) voortaan niet meer dit soort artikelen te publiceren en
(2) alleen artikelen te publiceren die positief waren over de Sociale Geneeskunde (en dus vooral de JGZ).
Deze poging werd uiteraard niet door MC gehonoreerd met als gevolg dat door hen in het Federatie gedeelte van MC (dus door KAMG) de grootste nonsens over JGZ werd gepubliceerd. Dit zal toch voor diegenen die de JGZ kennen uitermate lachwekkend zijn geweest.
Ik heb hun artikelen en mijn korte reacties daarop eveneens opgenomen, en natuurlijk vooral de poging tot censuur door de AJN.
Ik wens u veel leesplezier en denk dat door deze publicaties meer dan duidelijk is dat er inderdaad voor de Sociale Geneeskunde dankzij deze ‘specialisten’ geen toekomst meer is en zeker niet voor de AJN.
Met natuurlijk dank aan de Leidse Groep – meer konden zij tenslotte niet doen om een eind te maken aan de JGZ.
Hieronder de censuurpoging van de AJN gevolgd door
een aantal reacties in Medisch Contact en mijn commentaar daarop
|
||
Commentaar op reacties op artikel in Medisch Contact
Na de nodige weken te hebben kunnen genieten van de vele persoonsgerichte, goed doordachte en vooral inhoudelijk sterke commentaren, nu als afsluiting enkele reacties van mijn kant. Oftewel: gesprekspartners voor een zinvolle discussie over de toekomst van de Sociale Geneeskunde waren er niet. Het doet wat denken aan de reacties van collegae op het artikel in MC45 over specialisten die genezen patiënten als vaste klant behouden. Ook een overmaat aan zinvolle en inhoudelijk goede commentaren!
Hierna in een tweetal bijdragen wat opvallende zaken rond deze materie, maar eerst ter illustratie een tweetal kleine voorbeelden van het verheffend niveau van deze collegae.
Zo schrijft ene Kosters (bedrijfsarts), naast opmerkingen over frustraties en onkunde mijnerzijds betreffende SG, het lijkt erop dat collega Wiegersma leidt (sic) aan een meerderwaardigheidsgevoel. Moeilijk, moeilijk, die Nederlandse taal. De verdere inhoud van zijn schrijfsels zijn van hetzelfde niveau, ook omdat hij duidelijk niet de moeite heeft genomen goed te lezen wat er staat; kenmerkend overigens voor alle reacties.
Ene Petra de Jong (jeugdarts) vindt mijn ‘abrupte beëindiging van werkactiviteiten in 2016 opvallend’. Ook hier blijkt weer dat goed lezen van een tekst zeker ook voor jeugdartsen nog steeds erg lastig is. Zorgvuldiger lezing van mijn CV had duidelijk gemaakt dat er zoiets bestaat als pensionering – maar ja, jeugdarts uit Leiden; die weet dat natuurlijk niet.
Als een toch wel prachtig voorbeeld wil ik toch nog even de zeer imponerende reactie weergeven van C.R. van der Torren (uiteraard Jeugdarts) uit Oegstgeest:
Het artikel ontbeert onderbouwing, bevat drogredenen, is uitgesproken negatief en eenzijdig, en feitelijk incorrect op meerdere vlakken. Dat had bij Medisch Contact niet door de redactionele controle hoeven komen denk ik. Dit is geen basis voor wat wel een interessant onderwerp is, namelijk de toekomst van de sociale geneeskunde.
Kijk! Een zeer zorgvuldig beargumenteerde reactie; daar hebben we wat aan! Opleiding in Leiden gehad, dus vandaar natuurlijk…
En zo kan ik nog vele andere boeiende reacties noemen. Maar hieronder wat algemenere voorbeelden met links maar teksten, voornamelijk uit de koker van KAMG (Koepel Artsen Maatschappij en Gezondheid) en natuurlijk weer de AJN (Artsen Jeugdgezondheidszorg Nederland).
Actie AJN + KAMG:
Brief aan leden
Enige tijd geleden schreef ik elders al over de censuurpoging van de AJN (zie hierboven)[53] – geheel in de stijl en met de betrouwbaarheid zoals ik die al jaren als jeugdarts heb meegemaakt (zeker na publicatie van mijn proefschrift).
Na overleg met KNMG en Medisch Contact hadden ze blijkbaar gemerkt dat het zo niet zou lukken, dus werden twee andere artikelen met hetzelfde doel gepubliceerd vanuit de Federatie KAMG, want redactioneel commentaar en correctie van MC wordt daarmee voorkomen…
KAMG-artikel in MC 42:
Armoede en Gezondheid: een klassiek én urgent sociaalgeneeskundig thema.[54]
De titel is veelbelovend: Armoede en gezondheid Daarna komt een uitgebreide uitleg over allerlei zaken die sociaalgeneeskundigen nu zouden moeten gaan doen om deze problemen op te lossen.
Dit betekent dus ook dat zij in de afgelopen decennia (klassiek tenslotte….) geen actie hebben ondernomen. En daarnaast zijn zij kennelijk nu pas tot de conclusie komen dat het een wel heel urgent probleem is.
Collega Buiting – (bijna) ex-voorzitter KAMG – heeft in mei 2021 al eerder gepleit voor het oprichten van een Federatie Sociale Geneeskunde. Een jaar eerder was er een vergelijkbare, mislukte poging met het oprichten van de Vereniging Artsen Volksgezondheid. De in het artikel geschetste acties zijn dus even zinloos als onhaalbaar.
Als de (opleiding) Sociale Geneeskunde in zijn huidige vorm ten koste van honderden miljoenen belastinggeld blijft bestaan, zal van een gedegen wetenschappelijk onderbouwde aanpak die uitgaat van populatiegericht preventief werken natuurlijk niets terechtkomen.
Misschien moet minister Kuipers/VWS daar eens naar kijken wanneer het gaat om een reductie van zorgkosten.
KAMG-artikel in MC 43 (oktober 2022)
‘Mooiere preventie kun je niet bedenken’[55]
Dit artikel is een uitstekend voorbeeld van wat ik eerder auto-hagiografie heb genoemd: een ronkende beschrijving van de prachtige dingen die de opleider en de opgeleide doen. Een beter voorbeeld voor de conclusie van mijn oorspronkelijke artikel had ik niet kunnen wensen: doktertje spelen op zijn best!
Het heeft weinig zin om de verregaande nonsens die door deze jeugdartsen wordt gedebiteerd op onderdeel te behandelen. Wat hierin vooral opvalt is het feit dat men zich voordoet als bijna net echte kinderartsen. Jammer natuurlijk dat hen de opleiding hiertoe volledige ontbreekt hetgeen tot uiting komt in de onuitvoerbare lijst met consultatiebureau-activiteiten – volledig lichamelijk onderzoek kind (gelukkig huilen die baby’s niet en blijven ze keurig rustig liggen), waaronder natuurlijk hartafwijkingen, (ongefundeerde vragenlijsten over en bespreking van) psychosociale problematiek van moeder en gezin, etc. etc. En dit alles kunnen deze superspecialisten in 15 minuten uitvoeren. En dat nog los van het feit dat men echo’s wil kunnen uitvoeren (kosten aanschaf, training, e.d.?) en zegt coeliakie te kunnen vaststellen – 60 gevallen gevonden bij een frequentie van 0,5-1% in de totale populatie. Dus heel wat foutieve bevindingen – alsof de huisartsen het al niet druk genoeg hebben…. Maar misschien hebben ze wel degelijk duizenden kinderen onderzocht…..? En ook de juiste tests aangeschaft?
Het is dan ook geen wonder dat ouders over consternatiebureaus spreken en huisartsen over de kinderpolitie.
Als laatste voorbeeld van de vergeefse pogingen van de KAMG en vooral AJN om de indruk te wekken dat zij toch wel degelijk een belangrijke rol spelen het artikel in NOS-stories:
Leerlingen melden zich vaker ziek door stress, artsen willen meer preventie.[56]
Het meest opvallende in dit artikel is wel dat AJN vicevoorzitter (R.Abrahams) zegt dat stressklachten zo vroeg mogelijk moeten worden gesignaleerd. “Hoe langer je wacht, hoe groter de kans is dat de stress-, angst- en depressieve gevoelens gaan ontsporen. Met als gevolg dat kinderen uiteindelijk gespecialiseerde hulp nodig hebben. Wat vaak niet nodig was geweest als je er vroeg bij bent.” Kennelijk is de JGZ dus niet in staat tijdens het frequent regulier onderzoek van de kinderen deze tekenen van stress tijdig op te sporen en krijgen zij hierover ook geen informatie van de leerkrachten.
Ook een bijzondere opmerking is dat Abrahams zegt dat preventie en er vroeg bij zijn belangrijk is, maar in de praktijk soms lastig: “Aan jeugdartsen is een tekort en een jongere moet naar hen toe als die zich vaak ziek meldt. De arts kijkt dan samen met de jongere hoe hij of zij weer kan meedraaien op school zonder ziek te worden. Als er dus geen jeugdarts beschikbaar is, ontbreekt die hulp of komt die later.”
Misschien handig voor Abrahams om te weten: al in april 2018 werd uitgebreid (door het Nederlands Centrum Jeugdgezondheid) bericht over de resultaten van het “Early Life Stress” onderzoek. Daarna werden ook informatiebijeenkomsten georganiseerd voor jeugdartsen. In februari 2021 werd dezelfde problematiek in een NOS-story aangekaart (Wat moet je met al die cijfers over stress onder jongeren?).[57]
Maar het meest verontrustend is toch wel dat jeugdartsen menen na hooguit een paar dagen psychologiecursus in staat te zijn jongeren van hun stress af te helpen. Dit nog los van het feit dat er bij ziekmeldingen absoluut geen sprake is van ‘naar de jeugdarts moeten’. Daar zijn gelukkig échte (huis)artsen voor.
En ben ik nu de enige in dit metier die het godgeklaagd vindt dat SG-artsen vinden dat er meer aan preventie moet worden gedaan maar daar zelf (zeker als groep) geen poot naar uitsteken? Ik zou mij de ogen uit mijn kop schamen! (met excuses voor de negatieve toonzetting van deze reactie mijnerzijds…)
Ten bewijze een paar wél uiterst noodzakelijke maar natuurlijk nooit door de AJN uitgevoerde zaken:
- Zijn jeugdartsen na een aantal decennia nu eindelijk eens aandacht gaan besteden aan MBO-leerlingen?
- En hoe zit het met de AMA’s (Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers), gezinnen van kinderen en ouders van asielzoekers?
- Wat zijn de resultaten van het JGZ-onderzoek naar de oorzaken van de enorme toename van kinderen bij de jeugd-GGZ, de (officieel) onbegrepen stijging wat betreft de ADHD-stempels en nog steeds toenemende jeugdzorg-wachtlijsten?
- resultaat onderzoek naar (bovengenoemde toename van stress)?
- effect terugdringen van Vaping bij 12-jarigen?
- Waar zijn al die speelweides voor kinderen in de steden en gemeenten?
- Waar zijn de opvangplekken voor minderjarige daklozen?
- En de interventies voor kinderen, studenten, middelbare scholieren vanwege COVID?
- En de toegang tot sportclubs voor de armere groepen?
En denk maar niet dat de AJN dergelijke zaken gaat oppakken; ze zouden zomaar zinvolle arbeid kunnen verrichten – doodeng!! Riekt zelfs naar preventie!
En zo kan je aan de gang blijven – ik weet, het heeft geen enkele zin om de AJN-bubble tot andere gedachten te brengen. Zij hebben in de vele afgelopen jaren met uitgebreide hulp van de Leidse groep schuttersputjes gegraven die inmiddels probleemloos Australië lijken te bereiken.
Hetzelfde probleem is overigens zichtbaar bij de andere SG-profielen: men is enorm overtuigd van de eigen capaciteiten (zoals ook uitgebreid verwoord in hun eerdere reacties…), maar zonder enige uiting van werkelijk sociaalgeneeskundige input die heeft geleid (nu dus niet gelijd…) tot populatiebrede preventieactiviteiten.
Om in dezelfde stijl te blijven als hierboven:
- goede actie van bedrijfsartsen wat betreft Chroom-6 bij NS!
- hetzelfde over Chroom-6 bij Defensie!
- goede actie bedrijfsarts bij vele rugklachten bij de bagageafdeling van KLM: beter ontslag nemen dan iets doen!
- Parkinson door bestrijdingsmiddelen in het Westland – wat was dat ook alweer?
- aanpakken ‘slavernij’ arbeidsmigranten – te moeilijk en ook gevaarlijk vanwege de vele dubieuze uitzendbureaus – en daarvoor is er toch de Arbeidsinspectie…?
- aanpakken gif-uitstoot van en longkanker door TaTa-steel – economisch natuurlijk niet haalbaar…
En dan laat ik de andere artsen ‘Arbeid en Gezondheid’ even buiten beschouwing – zeker UWV zou 60-plussers natuurlijk dolgraag graag zelf willen beoordelen maar helaas geen tijd. Dus dat mogen nu arbeidsdeskundigen doen – goed idee: op deze manier het bewijs leveren dat artsen daarvoor volstrekt nutteloos zijn. En daar komt dan bij dat UWV-artsen worden geacht minimaal – bij voorkeur thuis – 1,5 dag te besteden aan een goed beoordelingsverslag. Ze verdienen tenslotte slechts 4500 tot 7100 euro bruto per maand (excl. toeslagen natuurlijk) en dan moet je ook nog duidelijk maken dat je dat geld ergens mee verdient….
Voor de ongelovigen: deze informatie is het resultaat van mijn vele gesprekken met de “kruk-co’s” = de coassistenten die standaard op een kruk werden geplaatst om de super-expert tijdens zijn/haar onnavolgbare activiteiten te mogen aanschouwen. En als er dan afspraken werden afgezegd werden ze geacht de bibliotheek in te duiken. Ook bij de andere takken van SG was dit een herkenbaar probleem (voor de coassistenten uiteraard).
Kortom: er valt een boel geld te besparen door het opheffen van Sociale Geneeskunde zoals die in de huidige tijd wordt ‘uitgevoerd’ – dat geld kan beter worden besteed aan de (gemeentelijke) financiële problemen bij de zorg en het oplossen van wachtlijsten – het aanpakken van de cowboys bij de Jeugdzorg-instellingen bijvoorbeeld, want de Jeugdgezondheidszorg maakt zich daar niet druk over en de overheid betaalt die 1,3 miljard extra toch wel.
Onderzoek doen naar de oorzaken van deze enorme toename? Tuurlijk niet – dat doet de psychiatrie wel….
TOT ZOVER DE INTERESSANTE ONTWIKKELINGEN ROND SOCIALE GENEESKUNDE EN DE JEUGDGEZONDHEIDSZORG IN HET BIJZONDER
die het tegenwoordig volledig ontbreken van het bestaansrecht
van deze dure ‘specialisaties’ daarmee feilloos aangeven.